Łuk to jeden z najbardziej wiekowych typów broni miotających. Jest znany ludzkości od co najmniej 35 tysięcy lat, chociaż faktycznie stał się pomocny w okresie środkowego mezolitu, czyli około dziesięciu tysięcy lat p.n.e..

Łuk składa się ze sprężystego pręta albo listwy zwanego łęczyskiem, a również linki która może złączyć oba końce pręta jaka jest zwana cięciwą. Pociskiem jak najbardziej jest strzała, cienki i długi pręt, jaki wystrzeliwany jest z łuku. Łęczyska łuku powinny być wytworzone z materiału dość elastycznego, jaki jest w stanie ulegać odwracalnemu odkształceniu przez ręczne naciągnięcie cięciwy. Cięciwa powinna być stosunkowo cienka, ale nie za mocno nierozciągliwą linką, dość wytrzymałą, ażeby nie pękać w chwili prostowania łęczyska po strzale.

Natomiast strzała musi być właściwie długa, ażeby wystawać trochę za łęczysko w chwili maksymalnego naciągnięcia cięciwy. Strzelanie z łuku wymaga zastosowania obu rąk. Strzelec powinien trzymać w jednej, wyprostowanej ręce łęczysko. Musi ono być trochę poniżej połowy jego długości ręki. Dłoń stanowi najczęściej powierzchnię, jaka trzyma strzałę prostopadle do drzewca. W różnych typach łuków mogą występować również podstawki pod strzałę. Druga ręką łucznik powinien trzymać także cięciwę - następna strona. Napinanie łuku polega na jednoczesnym odpychaniu łuku i przyciągnięciu cięciwy, najlepiej natomiast jest, jak obie te siły są w stanie być zrównoważone. Najlepsze i skuteczne strzelanie z łuku zależy od długich treningów siłowych oraz technicznych. Najbardziej ważną sprawą jest umiejętność dość długiego wytrzymania w bezruchu w momencie, maksymalnego naciągnięcia cięciwy. W momencie takim całe grupy mięśni pleców, klatki piersiowej a także obu rąk poddane są bardzo silnym naprężeniom.

Łucznik tak więc musi móc wytrzymać taki wysiłek przez kilka, a nawet kilkanaście sekund, a to wszystko, żeby w konsekwencji mógł najbardziej trafnie wykierować swój łuk.

Gdy zafascynował Cię opisywany artykuł, to wejdź na odnośnik tutaj, który zaprowadzi Cię do cennej strony - ona starannie opisuje ten temat.

Nie powinien więc podlegać jakimś drganiom, co więcej powinien kontrolować swój oddech. Wzrost mocy nieodzownej do naciągnięcia i utrzymania łuku proporcjonalny jest do pędu strzały, tak więc i do zasięgu łuku. Chwila zwolnienia cięciwy to oddanie strzału przy jak najmniejszym, kilkumilimetrowym otwarciu palców, jaka umożliwia zejście cięciwy z opuszek. Oczywiście, by osiągać jak najbardziej zadowalające wyniki należy mieć wszelkie niezbędne akcesoria do łuku.